Saturday, October 18, 2014

GASTON - Γραφικός παλιοχαρακτήρας...

Ο GASTON είναι αυτό που είναι! Είναι πλήρης και ολοκληρωμένος, από κάθε άποψη. Θες από την καλλιτεχνική μεριά; Υπέροχο, καρτουνίστικο ύφος, γεμάτο πλαστικότητα και γεμάτο έκφραση! Αξεπέραστη, βελγική παράδοση! Θες από τη χιουμοριστική μεριά; Η κρυάδα σε όλο της το μεγαλείο, δηλαδή η κρυάδα εκείνη που δε διεκδικεί να φανεί ως κάτι άλλο από κρυάδα (πχ. εξυπνάδα) και γι' αυτό, μέσα στην αυτοτέλειά της, γίνεται εθιστική χωρίς να γίνεται σπαρταριστή! Γλυκαίνει την καρδιά σαν παγωτό σοκολάτα, ντάλα κατακαλόκαιρο, ή σαν παιχνίδι στην ακροθαλασσιά, με τον καλύτερό σου φίλο.

Ο Gaston δεν είναι παρά το παιδί, που κρύβουμε όλοι μέσα μας και το κουβαλάμε στα άχαρα, μεγαλίστικα, γραφεία μας. Ενώ όμως, στο πραγματικό σύμπαν, το παιδί ηττάται επανειλημμένα - με κύριο συνένοχο τον ίδιο μας τον εαυτό - ο αστείρευτος FRANQUIN συμμαχώντας με την παιδικότητα, σαρώνει τον κόσμο των ενηλίκων, σκορπίζοντας πίσω σε συντρίμμια κάθε υποκρισία και καθωσπρεπισμό! Το παιδί θριαμβεύει, ακόμα κι όταν πέφτει θύμα της ίδιας του της αφέλειας! Ο Gaston είμαστε εσύ κι εγώ, τις στιγμές εκείνες που κατακλυζόμαστε από μια ακατανίκητη επιθυμία να μαλακιστούμε με τις πιο τρελές ιδέες, στα πιο αταίριαστα μέρη: ένα γάμο, μια κηδεία, ένα σοβαρό meeting και πάει λέγοντας. Όχι όμως ομφαλοσκοπικά, αλλά προσκαλώντας και συμπαρασύροντας όλο τον κόσμο γύρω, να σιγοντάρει μαζί μας, να γίνει συγκοινωνός της μαλακίας μας αυτής.

Από την άλλη, οι εκδόσεις ΑΛΘΑΓΙΑ, οι οποίες πριν πολλά χρόνια πήραν την απόφαση να εκδώσουν Gaston, φαίνεται να μπέρδεψαν την παιδική αφέλεια με την ενήλικη τσαπατσουλιά! Ανοίγοντας τις πρώτες σελίδες, του πρώτου τεύχους, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια ολόκληρη εισαγωγή (μάλλον, απόδοση από το γαλλικό κείμενο). Και σκέφτεσαι "Ααα, κάτι σοβαρό πάει να παίξει εδώ. Τέσσερις σελίδες εισαγωγή"! Αλλά κάτι-κάτι σε χαλάει, απροσδιόριστο ακόμη. Η απροσδιοριστία, ωστόσο, δεν κρατά πολύ. Η πρώτη εικονογραφημένη σελίδα είναι ειλικρινέστατη ως προς τις προθέσεις της: το lettering (για το οποίο, ας διαβάσετε τις απόψεις μου σε παλαιότερες αναρτήσεις) είναι ο ορισμός της καφρίλας! Στην κλίμακα της (μεταφορικής) γυφτιάς παίρνει άριστα με τόνο Rio Mare!

Αυτή η ανεκδιήγητη άτεχνη και άμουση, της οποίας το όνομα δε θα αναφέρω, αλλά μοστράρει ως υπεύθυνη Καλλιτεχνικής Γραφής του τεύχους, θα μπορούσε να αυτοκτονήσει κάλλιστα και χωρίς τύψεις, για τα ορνιθοσκαλίσματα, που μας τρίβει στη μούρη. Θα έπρεπε να αυτοκτονήσει, μόνο και μόνο, από φιλότιμο. Τα κείμενα δεν είναι απλά γραμμένα στο πόδι, αλλά στον κώλο. Συναγωνίζονται το γραφικό χαρακτήρα πεντάχρονου με τενοντίτιδα. Επιβάτη λεωφορείου, σε ώρα αιχμής, που γράφει ακουμπώντας στην πλάτη του μπροστινού του. Δυσκοίλιου συνταξιούχου, που λύνει σταυρόλεξο, την ώρα της μεγάλης ευτυχίας. Η γραφή της κακομοίρας αυτής είναι όσο καλλιτεχνική μπορεί να είναι μια μύξα, κολλημένη στο ρουθούνι της Μόνα Λίζας.

Η δυστυχία είναι όλη δική μας, που πληρώσαμε 400 δραχμές!

Καλά μωρή, τον Τσιμπιδάκη δεν τον σέβεσαι. Εμάς γιατί;;;

To boldly bold...

Ο Gaston είναι από τα must read, του ευρωπαϊκού gang comic (δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός ο όρος). Η ελληνική του όμως απόδοση είναι ό,τι χειρότερο έχει εκδοθεί ποτέ, μετά τους "ΑΝΤΙΡΙΞ & ΣΥΜΦΩΝΙΞ". Ξεπέτα του κερατά. Άνθρωποι, που δεν αγαπούν αυτό που κάνουν. Θα μπορούσαν, όμως, απλά να το σέβονται. Ούτε αυτό. Όλα για την κονόμα. Όσοι πληρώσαμε γι' αυτά τα τεύχη, απαιτούμε δικαίως μια μεγάλη συγγνώμη, απ' τις εκδόσεις ΑΛΘΑΓΙΑ (αν υπάρχουν ακόμη) ή, έστω, από την... καλλιτέχνιδά τους! Αυτά. Μέχρι τότε, προτιμήστε αν βρείτε καμιά πρωτότυπη έκδοση στα Γαλλικά.

GASTON στο πρωτότυπο ή αλλιώς "Η Τέχνη του Lettering"!
Ακόμα και η υπόνοια σύγκρισης με τις εκδόσεις ΑΛΘΑΓΙΑ
αποτελεί ατόπημα και βλασφημία! Η μέρα με τη ντομάτα.
Εννοείται, πώς όλα είναι γραμμένα στο χέρι. Απλά τέλεια!

No comments:

Post a Comment