ΘΟΡΓΚΑΛ - Αλινοη-σίες...

Μικρό σημείωμα στο ΘΟΡΓΚΑΛ "ΑΛΙΝΟΗ" (Εκδ. ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ)...

Μάλλον, τό 'πιασα το νόημα! Ο Rosinski έχει χέρι ζωγράφου, περισσότερο από χέρι κομίστα. Συχνά, τα σχέδιά του μοιάζουν με πολύ καλά δουλεμένα προσχέδια, ενός ιδεατού πίνακα. Αυτά τα "προσχέδια" στέκονται, βέβαια, με περηφάνεια από μόνα τους, ωστόσο θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η τυπική χρωματική απόδοση ενός comic καταλήγει να τα αδικεί. Τολμώ να υποθέσω, λοιπόν, ότι ο Rosinski ως ζωγράφος θα ήταν (ή είναι) πιθανότατα εξαιρετικός. Στην αυξημένη ωστόσο ακρίβεια ή συνέπεια, που απαιτεί η γραμμή ενός comic - όπως έχω θίξει σε προηγούμενη ανάρτηση - εκδηλώνει εκνευριστική αστάθεια!

Θα είμαι λακωνικότατος. Πετάω το πυροτέχνημά μου και την κάνω...

Η ιστορία ξεκινάει με το παρακάτω εκπληκτικό καρέ. Ειλικρινά, από τις πιο λυρικές και πολλά υποσχόμενες εισαγωγές. Το χάζευα για πολλά δευτερόλεπτα, ήτοι χρόνος υπερβάλλοντας για comic. Απόλυτα ισορροπημένο θέμα μέσα στο καρέ, cinemascope διαστάσεις, αλλά το πλέον ιδιοφυιές: ένα απαράμιλλο πάντρεμα κίνησης και στατικότητας. Μια βαθιά ανάσα, που πάγωσε κατάστηθα ή κοντοστάθηκε αμήχανα, κάπου ανάμεσα σε μια μελαγχολική γαλήνη και μια προοικονομηθείσα απειλή.

Μαγεία από κάθε άποψη και κάτοψη!!!

Κι ωστόσο, 19 σελίδες μετά, ΣΚΑΤΑ και πάλι ΣΚΑΤΑ!!! Καταλήγουμε να κοιτάζουμε το παρακάτω ξέρασμα!!! Θα μου πείτε, 1-2 καρέ, χαλάρωσε! Μην απατάστε ελεεινοί αναγνώστες: ολόκληρη η σελίδα 22 φλερτάρει με τη χωματερή. Και πάλι γραπώνεστε απ' την ύστατη ελπίδα: μήπως κακόβουλα επέλεξα την εξαίρεση, γιατί έχω ψυχολογικά που δε θήλασα μικρός;; Ναι δεν έχετε άδικο: ανάμεσα στα μη χείροντα, αποτελεί εξαίρεση ν' ανακαλύπτεις το χείρον.

Αηδία από κάθε άποψη και κάτοψη!!!

Η τυπωμένη σε φτηνό, βδομαδιάτικο χαρτί κρεμ-καραμελέ κι εντελώς παραμελημένη ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ με το ΛΟΧΑΓΟ ΜΑΡΚ, δεν είχε ξεπέσει ποτέ σε τόση σχεδιαστική φθήνια. Ίσα-ίσα, που διατηρούσε σταθερά το ίδιο επίπεδο, απ' το πρώτο έως και το τελευταίο καρέ (ό,τι επίπεδο κι αν ήταν αυτό). Αυτό το εμετικό ξεπούλημα, όμως, η μόνη πιθανότητα να το συναντήσεις αλλού είναι είτε (α) σε εικονογραφήσεις σχολικών βιβλίων, ενίοτε και της Παλαιάς Διαθήκης, είτε (β) σε τίποτα ερασιτεχνικούς διαγωνισμούς comic, από ταλαντούχους πιτσιρικάδες 15 ετών, είτε τέλος (γ) πουθενά αλλού! Στην περίπτωση, πάλι, που ευθύνεται κάποιος επιπόλαιος βοηθός, ο οποίος κατέληξε από λάθος βιογραφικό στο εργαστήρι του καλλιτέχνη, εύχομαι να έχει πλέον απολυθεί ο ίδιος και οι απόγονοί του, μέχρι και τη 13η γενεά. Αν κάποιος αδυνατεί να συνειδητοποιήσει, αυθορμήτως κι ασκαρδαμυκτί, την ως άνω καταφανέστατη σχεδιαστική αφόδευση, περιττό να τον βοηθήσουμε εμείς, περεταίρω. Ας ψοφήσει πλήρης κι αγνός, μες στη μακαριότητά του (αλλά ας αγοράσει το comic, γιατί δεν παύει να είναι συνολικά ενδιαφέρον κι ας είναι από τις μετριότερες δουλειές του Rosinski).

Ατουταλέρ...